Aforizmalar

O kentte politikacılar aynı cins kumaşlara farklı farklı rozetler takardı ve birini dinleyen ötekilerini de dinlemiş gibi olurdu.

“İnsan karşısındakinin arzusunu arzular ve nevrotik (yaralı normal) olmasının nedeni budur. Değilse, ya psikotiktir (akıl hastası) ya da ölmüştür.
Bir başka deyişle nevrotik insan, ötekinin meylinin müptelasıdır. Ve dünyanın bütün hekimleri gelse bu müptela iflah olmaz bir berduştur, ötekinin yüreğinde tüneyecek bir sokak arayan!”

(On yedi numaralı daire ıslanıyor- Agah Aydın)

***

“Birini sevmek anlaşılmaz bir şekilde o birinde, ondan daha fazla bir şeyi sevmektir ve bu, her ilişkide hayal kırıklığı olduğunu doğrular. İşte yalnızca bu kırıklığın kabullenildiği ilişkiler sürer.”

***

“…bilim denen şey, kolaj, pastiş ve paralojistik yığınlara dönüştüğünden, artık diğer bilgi türleri arasındaki ayrıcalıklı yerini kaybetmiştir. örneğin edebiyat gibi bir dil oyunu olsa da ondan farklı olarak “estetik hazza yönelik güvensizliği” nedeniyle; kesip-yapıştırdıklarıyla onu oluşturan “köstebeklerin” bile bakamayacağı kötü kokulu bir çöplüğe benzemektedir…”

***

Bir şey keşfetmedin beyim, hayat adil bir yer değildir ki,adil olması için çalışılan bir yerdir! Yakınma sus! Ya da yeni bir şey söyle bize!

***

“Diyorsun ki -Hep başkaları suçlu, hep başkaları çıkarcı, hep başkaları hilekâr. Demek ki sen müthiş bir adamsın! Öyle mi?Bu mudur, sözünün özü!”

***

Nasıl yapacağını bilseydin eminim pek çok kişi gibi sen de insanlardan nefret etmez hatta çok severdin. Belli ki seni seven anne sevmesini bilememiş.

****

Toplumu nasıl bu hale getirdik yerine toplum nasıl bu hale geldi diyen yöneticiye dangalak, senin yüzünden demeyen sosyoloğa da gerzek denir.

****

O günlerde, aydınlar Twitter’da önceden haber verdikleri acıları halkla paylaşmış olmanın iç rahatlığı ile yetinirlerdi.

*****

İKTİDARA TESLİMİYETİ TAM OLAN ÖZDE “SAĞCI” VE BAŞKA BAŞKA ABİLERE Bİ’AT EDEN SÖZDE “SOLCU” RUHLAR!

Her şey olmasını beklediğimiz ama olmaması gerektiği gibi gidiyor. Az gelişmiş ruhlarla kalabalıklaşmış az gelişmiş her ülkede olduğu gibi; eyyamcıların, yalakaların, sözde gazetecilerin, güya savcıların, iktidara teslimiyeti tam olan özde “sağcı” ve muhalefet yapıyorum yanılsamasıyla başka başka abilere bi’at eden adanmış sözde “solcu” ruhların olması gerektiği kadar çok olduğu bir ülkede olması gerektiği gibi!

İlk aklıma gelen soru;

“sürekli çocuklarına bağırarak ve ağlayarak hayata bağlanan” bu kadınlar ve sırf kendilerini öldürüyor diye fosur fosur sigaraya bağlanan, kendilerine kötü davranacaklarını bildikleri halde sırf umut vaat ediyorlar diye en sefil partilerin en aşağılık adaylarına oy veren, tek övünülecek meziyet olarak “hayatlarını borçlu oldukları ve utandıkları bir aşkla sevdikleri karılarına eziyet etmek” olan bu adamlar olmasaydı, şu adamların bunları yapması mümkün olur muydu?

*****

İktidar dürüstlük dışında her şeye sahiptir; zekâ, kurnazlık, para ve hatta bir miktar da bilgelik!
Bu nahoş isimli karakterin böyle aldatıcı olduğunun en son kanıtı da bir yağmurla felç olan İstanbul trafiği gibi az evvel hikâyesini okuduğun kötürüm Naringül’dür!

Daha doğduğumuz gün kaybettiklerimiz için, yani eksikliğimizi tamamlamak için, hem de neyimizin eksik olduğunu bilmeden ötekine sokulduk. Ötekinin sesinde, teninde, memesinde aradık eksiğimizi… Arzusunda görmek ve tanımak için eksiğimizi, arzusunu arzuladık onun. Onun arzusu bizi biçimlendirdi ama hiç tamamlanmadık, tamamlanamadık. O, bedenimize hükmedebilmek, bedenimizin ürettiklerine sahip olabilmek için korkularımızı yenmek ve eksikliğimizi gidermek arzusuyla kıvranan ruhumuza seslendi. Bizi ikiye böldü beden ve ruh diye… Onun arzusunu arzulayan ruhumuzu yüceltti, kutsal, nurlu saydı; bedenimizi aşağıladı, tehdit etti, sidikli bildi, bildirdi!

Ve ruhumuz bi’at etti otoriteye, içinde yaşadığı bedene ihanet etme pahasına! Otoriteyi görünce altına kaçıran sidikli bir ruhla, her ikisine de asla boyun eğmeyecek olan nurlu bir beden asla uzlaşmamak üzere sonsuza kadar bölünmüş oldular böylece!

*****

…bilim denen şey, kolaj, pastiş ve paralojistik yığınlara dönüştüğünden, artık diğer bilgi türleri arasındaki ayrıcalıklı yerini kaybetmiştir. Örneğin ‘edebiyat gibi bir dil oyunu olsa da ondan farklı olarak “estetik hazza yönelik güvensizliği” ve kesip-yapıştırdıkları ile onu oluşturan “köstebeklerin” bile bakamayacağı kötü kokulu bir çöplüğe benzemektedir…

****

Süper güçler, askerler, politikacılar sürekli bir bilinmezden birilerini, bizi kurtarıyorlar! Sorması ayıp; bizi kurtaranlardan bizi kim kurtaracak?

****

Otuz üç yıldır ‘siyaset’ ile ilişkimiz de korkak ve ürkektik; şimdi ise futbol ve ağaçlar üzerinden kurulan çekingen ve utangaç bir ilişkimiz var.
Çünkü hayatın bir parçası olan bu bilgiyi içimize alamadık, yaşamın bir parçası olarak göremedik; aldırmadılar, astılar, kestiler! Enetelektüele entel, aydına ahmak deyip değersizleştirdiler, aşağıladılar. Sonra da dönüp, pişkin bir ikiyüzlülükle gençliğimize, gençlerimize apolitik diyerek alçaldılar, yüzsüzleştiler.

****

Önleyebileceği halde bir insanın ölmesine seyirci kalmak da cinayettir! Cinayet ise utanç vericidir ve bu utanç katillerden de uzun yaşar!

*****

O kentte politikacılar her sarhoş gibi yalnızca kendi seslerine kulak verir ve her şeyi dünyanın geri kalanından daha iyi bildiklerine safça inanır, bağırarak konuşurlardı.

***

Film bittiğinde sokağa çıkarsın ve birden bire her şey eski boyutlarına döner. Kendi filmin dışındakilere de bak aynada! Bil ki sanat seni iyileştirir!

***

Kendi türünü kendinden koruyamayan insan, tek bir tohumla yenilenebilen ‘doğayı’ değil sadece kendi türünü yok edebilir.
İnsan türü doğanın “katli” ya da “yaşatılması” konusunda kendini çok fazla ciddiye alırken, ‘doğa’ için son ot parçası insandan daha değerlidir.

***

Yoksulların çocuklarını eğitmeyin. Onları testlerle, sınavlarla eğlendirin; yarışsınlar, kazansınlar, kaybetsinler ama öğrenip de istemesinler!

Agah Aydın

Bu söz sayfada yayınlandıktan 5 saat sonra aşağıdaki notu yazıya eklemek zorunda kaldık!
Not: “Yukarıdaki sözde eğitim sistemiyle dalga geçilmektedir.” Nasrettin Hoca gibi bir mizah ustasının, Oğuz Atay gibi parodik, ironik eserler veren söz ustalarının, romancıların olduğu bir ülkede bu notu yazmak zorunda kalmak, eğitim sistemimizin içler acısı bir noktaya geldiğini göstermesi açısından gerçekten çok acı!

——————————————————————————————Psikoterapi -den Edebiyat -a aforizmalar – psikoterapi-psikoterapist-terapi-terapist